تفاوت ارتوکین تراپی و تزریق پی آر پی می‌تواند بیماران را در خصوص تصمیم گیری برای انجام هر یک از این روش‌ها راهنمایی کند. در هر دو درمان از خون خود فرد برای درمان بافت‌های آسیب دیده بدن استفاده می‌شود. تفاوتی که در میان آنها وجود دارد، در نحوه عملکرد هر یک و اهداف آنها است. PRP بر روی پروتئین‌های التهابی تمرکز می‌کند و منجر به بهبود عملکرد بافت‌های بدن می‌شود. اما تزریق ارتوکین التهاب را هدف قرار می‌دهد و با مهار آن می‌تواند این مشکل را در مفاصل برطرف کند. به منظور آشنایی شما با تفاوت‌های این دو روش در ادامه این مقاله از کلینیک پیشگام قصد داریم این تفاوت‌ها را برای شما بیان کنیم.
ارتوکین تراپی چیست؟
ارتوکین تراپی برای درمان مشکلات مفصلی شامل روشی است که در آن از خون خود فرد استفاده می‌شود تا عوامل ضد التهابی را از خون خارج کند. به این منظور ابتدا از بیمار مقداری خون دریافت می‌شود و پس از تغییراتی بر روی این خون آن را به نواحی دردناک مفاصل مختلف بدن، مانند کمر، زانو و شانه تزریق می‌کنند. برخی از افراد عقیده دارند که این روش فقط یک داروی ضد التهابی است و به عنوان بهبود دهنده التهابات نمی‌توان از آن استفاده کرد.
پس از اینکه از بیمار خون گرفته می‌شود، به مدت ۲۸ ساعت نمونه خون را در انکوباتور نگه می‌دارند تا پروتئین‌های ضد التهابی آن القا شود. در مرحله بعدی سانتریفیوژ انجام می‌شود تا پروتئین‌های ضد التهابی را از خون جدا کنند. با توجه به وضعیت مفاصل بیمار ممکن است پروتئین‌های دیگری نیز به این سرم اضافه شود. سپس محلول ارتوکین آماده تزریق به مفاصل است.
کاربرد تزریق ارتوکین
با توجه به اینکه این روش درمانی غیر تهاجمی است، کاربرد زیادی برای تزریق ارتوکین در نظر می‌گیرند. با توجه به نظر پزشک متخصص طب فیزیکی، کاربرد تزریق ارتوکین موارد زیر است.
- آرتریت در مفاصلی چون لگن، زانو، شانه و حتی ستون فقرات
- دردهای مزمن اسکلتی و عضلانی که در مفاصل مختلف بدن به وجود می‌آید.
- آسیب دیدگی تاندون‌های بدن
- التهاب شدید مفاصل
تزریق پی آر پی چیست؟
پلاسمای غنی از پلاکت که به اختصار PRP نام دارد یک روش درمانی است که برای درمان بیماری‌های اسکلتی و عضلانی بسیار کاربرد دارد. بیشتر خون انسان‌ها را پلاسما تشکیل می‌دهد؛ اما اجزای دیگری مانند گلبول قرمز، گلبول سفید و پلاکت نیز در خون وجود دارد. پلاکت‌ها صدها پروتئین دارند که حاوی فاکتورهای رشد هستند و برای بهبود زخم‌ها بسیار موثر عمل می‌کنند.
اما در خصوص چگونگی تزریق PRP باید بگوییم که پس از بررسی‌های ابتدایی از بیمار خون می‌گیرند. سپس با استفاده از سانتریفیوژ، سلول‌های قرمز و سفید خون را از پلاکت‌ها و پلاسما جدا می‌کنند. پلاکت خونی که غلظت آن مورد تایید و زیاد باشد، مجدداً سانتریفیوژ می‌شود تا پلاسمای غنی از پلاکت از سایر اجزای خون جدا شود. حالا سرم مد نظر آماده تزریق به مفاصل است تا با وجود فاکتورهای رشدی منجر به بهبودی بیماران شود.
کاربرد تزریق PRP
کاربرد تزریق پی آر پی برای دردهای مفصلی بسیار زیاد است. از این روش برای درمان بیماری‌هایی چون استئوآرتریت، مشکلات زانو، دررفتگی لگن، آسیب دیدگی تاندون‌ها و درمان دردهای مزمن مفاصل می‌توان استفاده کرد. مسئله مهمی که در کسب نتیجه موثر از PRP تاثیرگذار است، تجربه پزشک متخصص طب فیزیکی است. به این منظور شما باید بهترین مرکز تزریق PRP در تهران مراجعه کنید تا با بررسی وضعیت شما بهترین تصمیم را در خصوص تزریق آن برای شما بگیرد.
تفاوت‌های کلیدی ارتوکین تراپی و پی آر پی
تفاوت اصلی ارتوکین تراپی و PRP در میان عملکرد و اهداف آنها است. با توجه به شباهتی که در این روش‌های درمانی وجود دارد، ممکن است برخی از افراد تصور کنند که آنها مشابه یکدیگر هستند. اما باید بدانید که این تفکر اشتباه است و هر یک از این روش‌ها برای کنترل و درمان در شرایط ویژه‌ای استفاده می‌شود. از جمله مهم‌ترین تفاوت‌هایی که میان تزریق ارتوکین و PRP وجود دارد می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.
- تمرکز درمانی: PRP بر روی بهبود عملکرد بافت‌های بدن از طریق پروتئین‌های التهابی که در پلاکت‌ها وجود دارد تمرکز می‌کند. اما تمرکز اصلی تزریق ارتوکین بر روی مهار التهابات مفاصل و کاهش درد ناشی از این التهابات است.
- آماده سازی خون: برای اینکه محلول تزریق ارتوکین آماده شود، ابتدا آن را به مدت ۲۸ ساعت در انکوباتور گرم می‌کنند تا میزان پروتئین‌های ضد التهابی آن افزایش یابد. سپس با استفاده از سانتریفیوژ این پروتئین‌ها را جداسازی می‌کنند. اما در تزریق PRP خون را پس از استخراج در سانتریفیوژ قرار می‌دهند. پس از پایان مرحله اول و جداسازی پلاسما و پلاکت از گلبول‌های قرمز و سفید، مجدداً یک بار دیگر محلول به دست آمده را سانتریفیوژ می‌کنند.
- هدف درمانی: تزریق ارتوکین برای درمان التهابات مفاصل، خصوصا برای التهابات مشکلاتی چون آرتروز کاربرد دارد. اما پی آر پی طیف وسیعی از آسیب‌های بافتی که در مفاصل و رباط‌ها به وجود می‌آید را درمان می‌کند.
سایر تفاوت‌ها
- اثرات درمانی: می‌توان گفت که تزریق ارتوکین به مهار التهابات و کاهش درد در بیماران کمک می‌کند. اما پی آر پی عملکرد بافت‌های بدن را بهبود می‌بخشد و فرایند بهبودی زخم‌ها و تسکین دردها را تسریع می‌بخشد.
- عوارض جانبی: از آنجایی که ارتوکین تراپی و پی آر پی شامل روش‌های غیر تهاجمی و ایمن هستند، عوارض بسیار کمی برای بیماران برجا می‌گذارند. از جمله عوارض جانبی تزریق ارتوکین می‌توان به سفتی مفاصل، بی‌حسی کوتاه مدت، درد، واکنش‌های آلژیک، تورم و کبودی در ناحیه تزریق اشاره کرد. در مقابل پس از تزریق PRP ممکن است که در ناحیه تزریق درد و تورم خفیفی احساس کنید که پس از مدت زمان اندکی بهبود می‌یابد.
- مزایا: از آنجایی که در هر دو روش از خون خود بیمار استفاده می‌شود، هیچ گونه حساسیت و واکنش آلژیکی برای بیمار به وجود نمی‌آورد؛ مگر در مواقع نادر. اما در تزریق ارتوکین از پروتئین‌های ضد التهاب بیشتری استفاده می‌شود؛ زیرا این محلوول قبل از سانتریفیوژ، انکوبه می‌شود. در تزریق PRP فقط از پلاسمای غنی از پلاکت استفاده می‌شود که شامل فاکتورهای رشدی است.
نتیجه‌گیری
در کنار شباهتی که میان آماده سازی ارتوکین و PRP وجود دارد، اما تفاوت‌های آنها بسیار زیاد است. هر کدام از این روش‌ها برای بهبود و التیام دردهای مختلفی در مفاصل کاربرد دارد. به منظور استفاده از این دو روش درمانی می‌توانید به کلینیک درد و طب فیزیکی پیشگام مراجعه کنید تا پس از معاینه توسط پزشک متخصص طب فیزیکی، بهترین روش درمانی متناسب با نیاز شما برایتان اتخاذ شود.
