گیاه خرفه از تیره پرتولاکاسه در برگهاى گوشتى و ضخیم آن علاوه بر مقدارى زیادى آب (حدود 95 درصد) مواد لعابى لزج و پکتین و کمى مواد چرب وجود دارد. در گیاه تازه حدود یک درصد و در گیاه خشک شده حدود هفتاد درصد K 02 بوده که ادرار آور است.
در خرفه تانن، منیزیم، آهن، آلومینیوم، منگنز، کلسیم، پتاسیم، سدیم و اوره یافت مىشود. در خرفه علاوه بر مواد فوق پروتئین، چربى، هیدراتهاى کربن، فسفر، ویتامینA، تیامین، ریبوفلاونى، ویتامینC و نیاسین یافت مىشود.
از خواص درمانی خرفه می‌توان به ادرارآور قوى (به علت وجودK 02 و اوره)، ضد صفرا، عطش، مصفاى خون، ضد تب، ضد خونریزى ریوى و سایر اعضاء، ضد چرک و عفونت ریوى، ضد حساسیت و خارش پوست، ضد سنگ کلیه، سوزش ادرار، خارش واژینال و ضماد آن محلّل ورم‌ها، خوردن آن کمک کننده رفع غلظت خون و مؤثر بر التهابات داخلى و خارجى، مفید براى تصلّب شرایین، جبران کننده کمبود ویتامینC، نافع براى ورم کلیه، ضد لکوره و ترشحات زنانگى، کم کننده قند خون و تجمع چربى در عروق و سایر اعضاء بدن.
تخم خرفه در تحریکات جلدى خارشدار و تومورهاى عفونى به صورت ضماد خاصیت تحلیل و نرمکنندگى دارد. خوردن ماست و خرفه پخته براى مبتلایان به فشارخون، سفتى، زیادى و بالا بودن چربى، سوزش ادرار، خارش ادرار و خارش بدن بسیار مفید است.
خرفه داراى اثر قابض، بسیار کلرتیک و صفراآور است. کنترل ترشح زیادى ادرار بیماران مبتلا به قند را به عهده دارد. خوردن و مالیدن تخم و برگ خرفه براى مبتلایان به بیمارى باد سرخ نافع است. تخم خرفه ضد کرم کدو است و ضماد ریشه خرفه جوشانده در سرکه مؤثر بر زگیل است.
به طور کلى خرفه داراى اثرات بسیار مفید دیگرى است که از نظر علمى هنوز آشکار نشده است.
حضرت صادق (ع) مىفرماید: خرفه نافعترین سبزىهاى روى زمین است و آن سبزى انتخابى حضرت فاطمه (س) و از رسول گرامى محمد مصطفى (ص) آمده است که به علت وجود تاولهاى زیاد که در پاى مبارکشان عارض شده بود، روى بوته خرفه راه رفتند (خرفه را به پاى خویش مالیدند) بهبودى کامل حاصل شد.
کمبود گوگرد باعث ریزش موها مىشود؛ گوگرد در متیونین، سیستین وجود دارد که این دو در برنج، نخود، لوبیا، عدس، خربزه، سویا، فندق، بادام زمینى، جو، گندم، ذرت، کلم، هویج، اسفناج، آفتابگردان، مخمر آبجو، شلغم، سیبزمینى ترشى، نخود سبز، کنجد با پوست و پوست گندم وجود دارد.
