كودكان خجالتي
كودكاني هستند كه دچار وابستگي، اضطراب و وحشت از ديگرانند و نگران اينكه كار اشتباهي بكنند و ديگران متوجه اون بشوند. اين ترس و اضطراب چند دليل ميتونه داشته باشه:
- اضطراب ميتونه زمينه ارثي داشته باشه.
- نداشتن ازادي عمل كودك
- شما قرار بوده كه اصول تربيتي رو رعايت ميكرديد كه نكرديد. بنابراين التماس من اين است كه ما والدين حداقل هايي رو در مورد تربيت كودكمون بدونيم.
کارهایی که باید انجام دهیم تا کودکمان دچار اضطراب نشوند:
-كودك انساني كه به پنج تا دليل ، كه نادانه و ناتوانه و نيازمنده و اشتباه كاره و فكراي بد مي كنه چون مي فهمه نادانه و ناتوانه و نيازمنده، در سه سالگي يه اين نتيجه مي رسه كه من بدم و فقط تنها كاري كه پدر و مادر مي تونند بكنند، اين هست كه ميزان اين احساس بد بودن او رو كم بكنند يعني اينقدر باهاش به درستي برخورد كنند كه بچه در سه سالگي بگه من كمي بدم و بعد بين سه تا هيجده سالگي ، اگر پدر و مادر روزي پنجاه بار به موقع ، بجا ، درست ، به اندازه، اين پيام رو به فرزندشون بدن كه تو خوبي اين اميد هست كه بچه در هجده سالگي به اين نتيجه برسه كه من خوبم . یه پدر و مادر زمانی میتونن درست فرزندشون رو تربیت کنن که اقلا روزی یه بار بهش بگن اشتباه کردم, و هفته ای یه بار ازش به خاطر اشتباهشون عذر خواهی کنن, تا کودک متوجه بشه والدین هم مثل اون انسانند و اشتباه میکنن, نه اینکه تنها گناهکار و نادان جهان منم
-به عنوان والدین در زندگی قرار نیست به بچه ها "بکن و نکن" بگوییم بلکه باید به آنها کار خوب را بیاموزیم. پدری و مادری یعنی آموختن کار خوب. فقط در موارد استثنائی بچه ها را از انجام کاری بازمی داریم.
-ترساندن و تنبيه هرگز هرگز هرگز از كودكانمون انسان بهتري نخواهد ساخت. تنبيه تنها باعث افزايش اضطراب در كودكان است. وظيفه والدين اموختن كار خوب به كودكان است نه بازداشتن انها از كار بد.
-هرگز با فرزندانتان درد دل نكنيد. درد دل با کودک تجاوز غیر جنسی به کودک نامیده میشه.
-قاعده تربیتی ده به یک است. به این صورت که ده تا جمله بچه می‌گوید؛ یک جمله پدر و مادر؛ به عبارت دیگر، پدری و مادری دو تا گوش شنوا می‌خواهد نه زبان گویا.
-وقتي پدر و مادر دعوا ميكنند در نظر كودك دو غول عظيم با هم دعوا ميكنند و اين دنياي كودك رو خراب ميكنه.
-وقتی کودک خود را به زور می بوسيد يا بغل می کنيد، در واقع به او می آموزيد که تسليم تمايلات ديگران باشد.
- هرگز لب كودك رو نبوسيد.
- وقتي كودك ميترسه بايد احساساتشو تاييد كنيد، بهش بگيد ميدونم ميترسي نگيد ترس نداره.
- بازيهاي كامپيوتري و كارتونها بزرگترين دليل كابوس ها و وحشت در كودكان است.
-والدين حق ندارن حق ندارن عصباني بشن. پدرو مادر خشمگين ميشن كه يه احساسه اما حق ندارن عصباني بشن كه يه رفتاره بچه عصبانيت رو مياموزه، احساسه درموندگي و بيچارگي ميكنه. اضطراب و وحشت پيدا ميكنه و دچار نوع بد افسردگي همراه خشم ميشن.
-هرگز اجازه نديد بچه ها در خانه با هم دعوا كنند.
-هرگز جلو ديگران فرزندتون رو تصحيح يا تنبيه نكنيد كه اين تحقير به اونها اسيب جدي ميزنه.
-تنها تنها به كودكتون "پيشنهاد" غذا خوردن بدين. كودك رو هرگز مجبور به خوردن هيچ چيز جز دارو نكنيد.
-در چهارده یا هجده ماه اول فقط و فقط یک نفره که باید بچه رو تربیت کنه .
-کودک قرار است از شش ماهگی به اتاق خودش بره، از 14 ماهگی "مکیدن" شیر رو متوقف کنه و تا 18 ماهگی از مادر جدا نشه.
- كودك هرگز نبايد وارد رختخواب پدر مادر بشه. بين چهار تا شش سالگي پدر با دختر و مادر با پسر بايد مراقب رفتار و روابطشون باشند تا به خاطر عقده اديپ با الكترا كودك دچار اضطراب و حس گناه بشه.
-
-مشکل مدفوع و رفتار اشتباه والدین در یک تا سه سالگی باعث اضطراب وسواس كينه توزي حسادت و بسياري از بيماري هاي رواني در بزرگسالي ميشه.
اگر کودکتان خجالتی هست:
بچه هاي هم سن كودكتون رو پيدا كنيد و پول و وقت خرج كنيد تا با اونها بازي كنه تا كودكتون كه الان فكر ميكنه دنيا جاي وحشتناكيه به اين نتيجه برسه دنيا جاي بازيه و جاي خوبيه نه اين كه من بد هستم همه بد هستند پس من بچسبم به مادرم.
