چند سال پیش دارویی متولد شد که با مهار رسپتور5HT3، تاثیر معجزه آسایی در درمان تهوع بیماران شیمی درمانی و رادیوتراپی داشت : اندانسترون
حالا اندانسترون دیگه اون داروی پر ابهت بیماران خاص نیست و به راحتی در انواع خوراکی و تزریقی برای هر کسی که حالت تهوع داشته باشه ممکنه تجویز بشه. این مزیت که دارو روی رسپتورهای دوپامینی تاثیری نداره و عوارض خارج هرمی نشون نمیده توجیه بدی نیست اما بهتره مراقب تداخلات جدی این دارو هم باشیم. تجویز همزمان اندانسترون با آنتی بیوتیکهایی مثل آزیترومایسین، سیپروفلوکساسین و افلوکساسین، بخصوص در بیمارانی که مشکلات قلبی دارن ممکنه باعث به هم خوردن ریتم قلب بشه و چنین تداخلی بد نیست جدی گرفته بشه. اشتباه بزرگتر، تجویز همزمان اندانسترون با داروهای دسته SSRI نظیر فلوکستین و سیتالوپرام ، ضد افسردگیهای سه حلقه ای ، تریپتان ها ، مشتقات ارگوت، لیتیوم و دکسترومتورفان هست که میتونه باعث سندرم سروتونین بشه وپتانسیل این تداخلها به قدری قوی هست که در رده ماژور قرار گرفته.
یک منبع معتبر برای مشاهده لیست تداخلات اندانسترون :
http://www.drugs.com/drug-interactions/ondansetron.html
