تنگی کانال نخاعی فاصله های تنگ در ستون فقرات می باشد که باعث فشار بر روی نخاع و اعصاب می شود. حدود 75٪ از موارد از تنگی کانال نخاعی در کمر (ستون فقرات کمری) رخ می دهد و مابقی ممکن است در گردن و یا با شیوع کمتر در ناحیه سینه ای رخ دهد. در اغلب موارد، تنگی کانال نخاع با تنگی فشرده ریشه های عصبی در کمر یا گردن همراه است، که می تواند منجر به درد در امتداد پشت پا و علایمی شبیه به سیاتیک می شود و در بسیاری از موارد هم دردی در کمر دیده نمی شود.
چه عواملی باعث ایجاد تنگی کانال نخاع می شود؟
علل بالقوه بسیاری برای تنگی کانال نخاعی وجود دارد، از جمله:
پیری: با افزایش سن، رباط (بافت همبند سخت بین استخوانها در ستون فقرات) می تواند ضخیم تر شود. رشد زواید کوچک استخوانی به انال ننام استوفیت که در آرتروز کمر دیده می شود ممکن است در استخوان ها و به داخل مجرای نخاعی را توسعه یابند و موجب تنگی کخاع شود. دیسک کمر یا دیسک گردن بالشتکی بین مهره ها می باشد که ممکن است شروع به خراب شدن و بیرون زدگی کنند. بند مفاصل یا همان فاست ها (سطوح مسطح در هر مهره که به ستون فقرات شکل میدهد) نیز ممکن است شروع به شکستن کنند و ایجاد سرخوردگی مهره یا اسپوندیلولیزیس یا لیستزیس کنند. همه این عوامل می تواند باعث محدود شدن فاصله ها و تنگی در ستون فقرات یا همان تنگی کانال نخاع می شود.
آرتروز: دو نوع آرتریت یا التهاب مفصل است که ممکن است ستون فقرات را تحت تاثیر قرار دهد یکی استئوآرتریت یا همان آرتروز کمر و دیگری التهاب مفصل به نام آرتریت روماتوئید . هر دو این عوامل موجب تنگی کانال نخاع می شود.
وراثت: اگر مجرای نخاعی در هنگام تولد بیش از حد کوچک باشد، علائم تنگی مجرای نخاعی ممکن است در یک فرد نسبتا جوان بروز پیدا کند پس بنابراین تنگی کانال نخاعی در یک فرد جوان غیر ممکن نیست ولی ناشایع میباشد . ناهنجاری های ساختاری مهره درگیر می تواند منجر به تنگی مجرای نخاعی شود.
بی ثباتی ستون فقرات و یا اسپوندیلولیستزی: هنگامی که یک مهره جلو تر از دیگری می افتد، می تواند کانال نخاعی را محدود کند.
تومورهای ستون فقرات: رشد غیر طبیعی بافت نرم ممکن است کانال نخاعی را توسط ایجاد التهاب یا توسط رشد بافت به داخل مجرا به طور مستقیم تاثیر بگذارد. رشد بافت ممکن است به تحلیل استخوان (پوکی استخوان ناشی از بیش فعالی سلولهای استخوانی خاص) و یا جابجایی استخوان و فروپاشی نهایی چارچوب حمایت کننده از ستون فقرات منجر شود.
تروما: سوانح و حوادث ممکن است ستون فقرات و کانال نخاعی را از جای اصلی خود خارج کند و یا باعث شکستگی های انفجاری شود که منجر به تولید تکه های استخوان که در مجرا نفوذ میکند شود.
علائم تنگی کانال نخاع چه هستند؟
تنگی کانال نخاع ممکن است موجب کمر درد و همچنین درد در پاها و علایمی شبیه به سیاتیک شود. تنگی ممکن است اعصابی که قدرت عضلات و احساس در پاها را کنترل می کند در تنگنا قرار دهد. علائم دیگر ممکن است شامل:
- افتادن مکرر، فقدان هماهنگی جسمی(بی دست و پا، ناشیگری و یک نوع حس عدم تعادل)
- درد و مشکل در هنگام راه رفتن
- بی حسی، سوزن سوزن شدن، احساسات گرم و یا سرد در پاها
چگونه تنگی کانال نخاع تشخیص داده می شود؟
تنگی کانال نخاعی می تواند برای تشخیص مشکل باشد زیرا علایم آن می تواند با شرایط دیگر ایجاد شود. معمولا بیمارانی که دچار تنگی کانال نخاع هستند هیچ سابقه ای از مشکلات کمر و یا هر آسیب های مرتبط را ندارند. اغلب، علائم غیر معمول پا نشانه ای از حضور تنگی مجرای نخاعی است.جالب است بدانید بسیاری از بیماران مکررا به دنبال تعویض کفش و کفی خود بر می ایند ولی تمام این کفش ها دردی را دوا نمی کند چون مشکل در ستون فقرات بیمار است و درمان های طب فیزیکی هم باید از آن ناحیه انجام شود.
اغلب درمان های ساده مانند تغییرات وضعیتی یا داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، مشکل را رفع نمی کند و مطالعات تصویربرداری خاص برای تعیین علت مشکل مورد نیاز باشد. MRI (تصویر رزونانس مغناطیسی) و یا نوار عصب و عضله (EMG_NCV) ممکن است درخواست شده باشد. Amyelogram (گرفتن اشعه ایکس پس از اینکه یک ماده حاجب به داخل ستون فقرات تزریق شد) ممکن است انجام شود. این و سایر روشهای تصویربرداری مانند سی تی اسکن می تواند جزئیات مربوط به استخوان ها و بافت را ارائه دهد و به تشخیص کمک کند.
درمان تنگی کانال نخاعی
تنگی مجرای نخاعی میتواند به چندین روش یر جراحی و گاها جراحی درمان شود. گزینه های درمان تنگی کانال نخاعی شامل را در ادامه معرفي ميكنيم.
تغییر در حالت: افراد با تنگی مجرای نخاعی ممکن است دریابند که خم کردن ستون فقرات به جلو در حالی که راه می روند نشانه های خود را تسکین می دهد. دراز کشیدن با زانو کشیده شده تا به قفسه سینه همچنین می تواند برخی از امداد رسانیها را ارائه دهد. این حالتها فضای در دسترس به اعصاب را افزایش میدهد و ممکن است این مورد را برای افرادی که از تنگی مجرای نخاعی رنج میبرند آسان تر کند تا مسافت بیشتری را راه بروند.
داروها: در برخی موارد، فشار بر اعصاب با تورم التهابی ایجاد می شود. داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند آسپیرین یا ایبوبروفن ممکن است به تسکین علائم کمک کند.
روش های نوین طب فیزیکی و توانبخشی: انجام مانیپولاسیون کمری ، طب سوزنی همراه با تحریکات الکتریکی و کشش دستی و در بعضی موارد تزریقات تخصصی مفصلی و فاست ها و PRT می تواند بین 80 تا 90 درصد بیماران را بدون جراحی کنترل کند.
فعاليت: راحتی، به دنبال یک از سرگیری تدریجی فعالیت ها، می تواند کمک کند. فعالیت های هوازی مانند دوچرخه سواری توصیه می شود.
جراحی: اگر انجام درمان های دیگر این درد را تسکین نمی دهد، جراحی ممکن است برای کاهش فشار بر روی اعصاب توصیه شود.
