دکتر ساموئل نارکو، مدیر بخش بیماری‌های گوارش بیمارستان کودکان بوستون است و اخیرا فیلم «معجزه آسمانی» درباره یکی از بیماران وی اکران شده است.
چند سال پیش، در یک روز سرد زمستانی، آنابل بیم 9 ساله اهل تگزاس به درون تنه توخالی یک درخت، سقوط کرد و پس از اینکه با سر فرود آمد، تا رسیدن امدادگران چندین ساعت محبوس ماند. آسیب ندیدن آنابل از این سقوط بسیار شگفت‌انگیز بود ولی نکته شگفت‌آورتر این بود که وی پس ازسانحه از 2 بیماری مزمنی که پیش از آن به آنها دچار بود، به‌طور ناگهانی خلاصی یافت.
پزشک این کودک، این واقعه را یک معجزه توصیف می‌کند. محو ناگهانی این بیماری‌ها پس از یک ضربه سهمگین، اتفاقی است که هیچ‌گونه توجیه علمی برای آن وجود ندارد. او می‌گوید ضربه وارده به کودک بدن او را بازتنظیم کرده است. مثل اینکه کلید‌های آلت و کنترل و دیلیت (control-alt-delete) را روی صفحه کلید کامپیوتر همزمان فشار دهیم وآن‌را ریست کنیم.
خانواده و کشیش خانوادگی آنابل این اتفاق را معجزه الهی می‌دانند و بر اساس آن فیلمی ساخته شده که هم‌اکنون بر پرده سینماهای ایالات متحده نمایش داده می‌شود.
آنابل از 4 سالگی مبتلا به دو بیماری گوارشی مزمن و لاعلاج اختلال حرکتی انسداد کاذب pseudo-obstructio- motility disorder و اختلال کاهش حرکت روده‌ای antra- hypomotility disorder بود. در این دو بیماری اعصاب و ماهیچه‌های روده قادر به انقباضات طبیعی نبوده، در نتیجه حرکت غذا، مایعات و گازها در لوله گوارش بیمار با مشکل انجام می‌شود. تا 5 سالگی چندین عمل جراحی روی آنابل انجام شده بود که نتیجه موفقیت‌آمیزی به‌دنبال نداشت. آنابل تنها می‌توانست از مایعات تغذیه کند و همیشه درد داشت و دائما دارو مصرف می‌کرد. تا اینکه در 9 سالگی سانحه سقوط برای او پیش آمد.
پزشک معالج وی، دکتر نارکو، معتقد است که وی با تجربه لحظه مرگ مواجه شده است. او می‌گوید: «این یک واقعه مهم با خود درونی وی بوده است. به‌نظر می‌رسد که در مقابله با این بیماری، خود درونی بیمار، خانواده‌اش، دوستانش، اعتقاداتش و باورها و تجاربش همگی نقش دارند.» نارکو توصیف دقیقی از زیست‌روانشناسی بیماری به ما ارائه می‌دهد و می‌گوید که جسم و روح ارتباط تنگاتنگی با هم دارند. این ارتباط اصل نخست وی در روش درمانی اوست، ولی به‌نظر می‌رسد که دانش پزشکی غرب روی خوشی به این عقیده که نیروهایی خارج از بدن ما روی بیماری‌های ما اثرگذار هستند، نشان نمی‌دهد.
دکتر جفری ردیجر، پزشک مرکز روان‌درمانی و معنا‌گرایی نکسوس، می‌کوشد که این نگرش را تغییر دهد. ردیجر مدیر فنی مرکز روان‌درمانی مک‌لین و مدرس دانشکده پزشکی هاروارد است و علاوه بر پزشکی فارغ‌التحصیل مدرسه علوم دینی و خداشناسی پرینستون است. او می‌گوید: «ما برای شناخت به قدرت فکر خیز برداشته‌ایم. بدیهی است که نمی‌توانیم با فکر کردن خود را سلامت کنیم ولی بر اساس مواردی که من بارها مشاهده کرده‌ام، اگر فردی موفق شود تغییرات عمیق و بنیادین در روح و روان خود ایجاد کند، بی‌شک پاسخ مثبتی از بدن خود دریافت خواهد کرد. زمان عکس‌العمل بدن می‌تواند خیلی کوتاه باشد یا حتی 10 سال طول بکشد، این بخش ناشناخته و پر رمز و راز وجود ماست.»
ردیجر، مورد آنابل را یک مثال واقعی از معجزه می‌داند: «به اعتقاد من مشکل از آنجا سرچشمه می‌گیرد که معجزات در تضاد با شناختی هستند که ما از طبیعت داریم. من باور دارم که معجزات با قوانین معنوی و روحانی همخوانی دارند و ما در مراحل اولیه جا انداختن این نگرش در جهان غرب هستیم. فیزیک نوین درحال بررسی ناخودآگاه انسان است ولی متاسفانه بازنگری این موارد به‌صورت علمی بسیار کند پیش می‌رود. با وجود اینکه ما بصورت روزافزون به ظرفیت‌ها و قابلیت‌های ذهن علاقه‌مندتر می‌شویم، مطالعه و تحقیق در این رابطه بیشتر نشده است.»
از سوی دیگر دکتر نارکو امیدوار است که تحقیقات در باره بیماری‌های نادر گوارشی که 10 درصد کودکان به آن دچار هستند، گسترده‌تر شود و اکران فیلم «معجزات آسمانی» توجه افراد بیشتری را به وجود این بیماری‌ها جلب و آنان را تشویق به مشارکت در جستجوی درمان موثر کند. او می‌گوید: «مردم عموما علاقه‌ای به بیماری‌های گوارشی نشان نمی‌دهند. صحبت درباره مدفوع و استفراغ موضوع جالبی نیست. جاذبه سرطان برای عموم بیشتر است. کودکان مبتلا به این نوع بیماری‌ها فراموش شده‌اند.»
اما داستان آنابل فراموش‌ناشدنی است. اولین بار که او پس از سقوط به بیمارستان کودکان مراجعه کرد، هیچ علامتی نداشت. کاملا طبیعی بود. می‌توانست بدون عوارض پیتزا بخورد. دکتر نارکو لزومی به انجام هیچ آزمایشی نمی‌دید. از او سوال شد که از دیدن این موضوع تا چه حد شگفت‌زده شده است؟ او پاسخ داد که «وقتی بیماری برخلاف طبیعت خود پیش می‌رود، همیشه او را متعجب می‌سازد. طبیعت برای بازی دادن ما راه‌های خودش را دارد. اینجا در بیمارستان ما هر روز با معجزات روبرو هستیم.»
