آرتروز زانو
بخش دوم
علايم آرتروز زانو
آرتروز زانو موجب می شود غضروف به تدریج از بین برود، به همین دلیل در مراحل ابتدایی آرتروز زانو، هیچ علامتی وجود ندارد. آرتروز زانو علایمی مثل سفتی (به ویژه سفتی صبحگاهی زانو)، درد زانویی که با بالا و پایین رفتن از پله‌ها تشدید می‌شود، محدودیت دامنه حرکتی و احساس خرد شدن زانو و ضعف آن را در پی دارد. همچنین ممکن است زانو ورم کند، اما قرمز و داغ نخواهد بود.
البته علایمی مثل درد مفصل زانو و صدای خرد شدن زانو، می‌توانند ناشی از عارضه "زانوی دونده" نیز باشد. این عارضه، علت زانو درد در تمامی گروه‌های سنی، از نوجوانان تا بزرگسالان، محسوب می‌شود.
تورم زانو در اثر انباشته شدن بیش از حد مایع درون مفصل زانو رخ می‌دهد. غضروف آسیب دیده مفصل، به التهاب پوشش مفصلی (سینوویوم) و تولید بیش از حد مایع مفصلی (مایع سینوویال) دامن می‌زند. انباشته شدن مایع اضافی درون مفصل را در اصطلاح "افیوژن مفصلی" گویند که در اصطلاح رایج تر، از افیوژن مفصلی زانو، با عبارت "آب آوردن زانو" نیز یاد می‌شود. افیوژن مفصلی زانو، در برخی موارد باعث ایجاد غده ای پشت زانو (کیست بیکر) و درد پشت زانو می شود. این التهاب در موارد پیشرفته، در صورت شناور شدن قطعه‌های کوچکی از غضروفِ شکسته شده، اطراف ناحیه داخلی مفصل زانو و تحریک و التهاب بافت نرم مفصل نیز رخ می‌دهد. به علاوه، مفصل در موارد پیشرفته بیماری، شکل طبیعی خود را از دست می‌دهد.
غضروف از توانایی محدودی برای ترمیم خود برخوردار است. بنابراین بدن با تشکیل زائده‌های استخوانی، واکنشی جبرانی نشان می‌دهد که به بزرگ شدن آشکار مفصل می‌انجامد. بروز نشانه ها همواره با میزان آسیب مفصل مرتبط است.
ورزش زانو به منظور قوی نگه داشتن عضله‌های نگه دارنده‌ی زانو، نداشتن اضافه وزن و اجتناب از انجام ورزش های پربرخورد در کاهش علایم مؤثر است.
