زخم بستر در افرادی که مدتهای طولانی بستری هستند یا بر روی صندلی می نشینند به وجود می آید.این عارضه بیشتر در افراد سالخورده و بر روی برآمدگیهای استخوانی ایجاد می شود . کم خونی موضعی منجر به نکروز پوست و ایجاد زخم عمیق شونده و مقاوم به درمان میگردد که به آن زخم بستر یا فشاری می گویند.
نظر به آنکه درمان زخم بستر بسیار سخت و طولانی می باشد بهترین کار جلوگیری از ایجاد آن در افراد مساعد به ایجاد زخم می باشد بدین منظور این افراد باید از بی حرکتی طولانی پرهیز کنند و در صورت عدم امکان حرکت بهتر است بیمار مرتب جابجا گردد و روی نواحی فشار پوستی به آرامی ماساژ داده شود و برای حفظ رطوبت پوست از کرم های مرطوب کننده استفاده شود. بدیهی است استفاده از تشک مواج موثرتر است.
در صورت وقوع زخم بستر برای درمان بهتر ابتدا باید آن را بر اساس شدت طبقه بندی نمود :
1- نوع خفیف با درگیری اپیدرم
2- نوع متوسط با درگیری اپیدرم و درم
3- نوع شدید با درگیر ی اپیدرم ، درم و بافتهای زیر جلدی
4- نوع خیلی شدید که زخم به استخوان و عضله رسیده است
اقدامات کلی درمان :
1- جابجایی بیمار هر 2 ساعت بدون آنکه پوست بیمار کشیده یا زخم شود
2- حفظ رطوبت پوست
3- سرتخت بیمار بالا نباشد
4- از نظر بهداشت و دفع ادرار و مدفوع کنترل شود
5- از ویتامین C روزانه 2قرص 500 میلیگرمی و غذای مقوی و حاوی پروتیین زیاد استفاده نمایید.
پانسمان بسته زخم :
پوششهای جدید زخم که بخار از آن عبور می کند permeable vaper در تسریع بهبودی موثر است . این پانسمان حتی برای زخمهای عفونی موثر است ولی در صورت بروز سلولیت نباید بکار گرفته شود.
جهت پانسمان بسته بایستی پوشش پانسمان را با یک حاشیه 2تا 3 سانتی برید و آن را روی زخم گذاشت و هر 5 تا 7 روز یا زودتر در صورت جمع شدن ترشحات تعویض کرد و تا بهبودی کامل ادامه داد.
تمیز کردن زخم :
بهتر است با سرم نرمال سالین و رعایت کامل بهداشت باشد و بافتهای مرده اطراف زخم نیز باید به آهستگی تمیز شود.
آنتی بیوتیک موضعی :
فقط در صورت وجود ترشحات بدبو و عفونی از پماد موپیروسین 2% دو بار در روز به مدت 1 تا 2 هفته و یا پماد فوسیدین یا اسید فوسید 2% به همان مدت استفاده شود.آنتی بیوتیک خوراکی یا تزریقی فقط در صورتی که کشت باکتریولوژیک مثبت باشد استفاده میگردد.
جراحی :
روش جراحی و فلاپهای عضلانی پوستی در زخمهای عمیق و پایدار روش انتخابی است.
