برای بیشتر بالغین، اختلال در درک مفهموم واقعی جملات نشان دهنده مراحل اول اختلالات شنوایی است. در این مرحله وقتی از فرد در خصوص مشکل شنوایی سوال می شود می گوید "اگر افراد زیر لب سخن نگویند من کاملا می شنوم!" و یا اینکه "وقتی جوان تر بودم، افراد واضح تر صحبت می کردند."
-آیا فکر می کنید مشکل شنوایی دارید؟
-آیا اطرافیان در مورد شما چنین نظری دارند و شما از پیگیری این مساله می ترسید؟
-آیا در نزدیکان شما افرادی هستند که نگران این مساله برای آنها هستید؟
اگر فکر می کنید خودتان و یا فردی از نزدیکانتان درگیر مشکل شنوایی است، باید بگوییم که شما تنها نیستید.
اگر شما درگیر این مشکل هستید وتا به حال هم هیچ اقدامی برای پیگیری این مساله نداشته اید، باید بگوییم که این وضعیت اصلا غیر عادی و مختص شما نیست.به طور میانگین، چیزی حدود 7 سال طول می کشد تا فردی که نگران مشکل شنوایی خود بوده پی گیر این وضعیت شود و به فکر درمان بیفتد.
این واقعا نگران کننده است چراکه بدون شک طی این 7 سال شدت بیماری فرد بیشتر شده و درمان آن نیز سخت تر خواهد بود.
از کجا بفهمیم مبتلا به کم شنوایی هستیم؟
اگر پاسخ شما به سوال های مطرح شده در زیر مثبت است، لازم است نگران وضعیت شنوایی خود باشید:
- آیا اغلب از افراد می خواهید که صحبت خود را تکرار کنند؟
- آیا در فهم حرف ها هنگام صحبت در یک گروه مشکل دارید؟
- آیا با خود فکر می کنید اطرافیانتان زیر لب سخن می گویند؟
- آیا صدای کسی را که از پشت شما را صدا می کند، نمی شنوید؟
- آیا صدای تلویزیون و رادیو را طوری بالا می کنید که اطرافیان از آن شکایت می کنند؟
- آیا هنگام صحبت کردن با تلفن، به سختی صدای فرد مقابل را می شنوید؟
- آیا با صدای هشدار ساعت یا تلفن همراه خود بیدار نمی شوید؟
- آیا در فهم دیالوگ های فیلم دچار مشکل هستید؟
- آیا از رفتن به مهمانی های شلوغ و یا رستوران های پر ازدحام می ترسید؟
- آیا با صدای بلند صحبت می کنید؟
"من همه چیز را می شنوم، اما خیلی وقت ها مفهوم آن را دقیق نمی فهمم. احساس می کنم اطرافیان گنگ و ناواضح صحبت می کنند، وگرنه من مشکل شنوایی ندارم!"
این همان چیزی است که خیلی وقت ها افراد برای فرار از فکر اینکه نکند کم شنوا باشند به زبان می آورند و همواره به اطرافیان این اعتراض را دارند که "چرا ناواضح صحبت می کنید؟!"
برای بیشتر بالغین، اختلال در درک مفهوم واقعی جملات نشان دهنده مراحل اول اختلالات شنوایی است. در این مرحله وقتی از فرد در خصوص مشکل شنوایی سوال می شود می گوید "اگر افراد زیر لب سخن نگویند من کاملا می شنوم!" و یا اینکه "وقتی جوان تر بودم، افراد واضح تر صحبت می کردند".
معمولا دوستان و افراد خانواده کم شنوا، خیلی زودتر از خود او به وجود مشکل شنوایی اش پی می برند. معمولا در این مرحله خود فرد این موضوع را نمی پذیرد، چراکه مطلوب او نیست و خیلی وقت ها هم از عاقبت آن می ترسد. این افراد از چیزهایی که نمی شنوند مطلع نیستند، مثل صدای پرندگان، صداهای آرامی مثل چکه کردن شیر آب، صداها و هشدارهای آرام کامپیوتر و یا صدای جوش آمدن آب.
آنها فقط احساس می کنند که نمی توانند حرف ها و صحبت ها را بفهمند، مثلا موقع گوش دادن به یک سخنرانی می گویند "من می شنوم، اما نمی فهمم که سخنران چه می گوید." مخصوصا زمانی که کمی هرج و مرج در محیط وجود داشته باشد. خیلی وقت ها وجود این مشکلات در یک خانواده، منجر به ایجاد مشکلات و اختلافات می شود. معمولا خانواده سعی دارند به فرد کم شنوا کمک کنند، اما فرد هرگز این واقعیت را نمی پذیرد. متاسفانه این مرحله از بیماری معمولا هفت سال و یا بیشتر طول می کشد و تشدید می شود.
برای بچه هایی که دچار مشکلات شنوایی هستند، وضعیت متفاوت است. والدین باید توجه ویژه ای به تکامل کلامی و قدرت صحبت کودک خود داشته باشند. در بیشتر موارد، در سنین پیش دبستانی اختلالات شنوایی از روی اختلالات کلامی تشخیص داده می شود. در این شرایط، والدین با نگرانی از اینکه کودکشان نمی تواند خوب حرف بزند به پزشک مراجعه کرده و به وجود اختلال شنوایی پی می برند.
افت تحصیلی در کودکان دبستانی علامت شایع اختلال شنوایی است و خیلی وقت ها این اختلال از پی بردن به افت تحصیلی تشخیص داده می شود. لازم است بدانید امروزه با توجه به افزایش شیوع اختلالات شنوایی و بینایی در کودکان پیش دبستانی و دبستانی، بررسی های مکرر وضعیت شنوایی و بینایی، بیش از پیش اهمیت پیدا کرده است .
