بنام خدا
کدام رفتار منطقی تر است؟
1-جوانی را درسنین پائین تشویق به ازدواج میکنیم وبهرحال بامشقت بسیار ازدواج میکند در تنگنای اقتصادی وفشارهای ناشی از جهل اززندگی مشترک وزمانی که جوان سر از مسایل جنسی در آورد هوسبازی او شروع میشود وبدنبال همسا ن خود در خارج از خانه میگردد تا حوایج خودرا برآورده سازد وبقول مذهبی ها بدنبال صیغه میگردد چون راه را یافت هوسرانیها افزون میشود وبی نوا همسر اول که باید متحمل رفتار شوی خود باشد ودم نزند البته شاید روزی اوهم رفتار شوی خودرا مقابله بمثل کند(این حکایت ازدواجهای شرقیها بویژه مسلمانان است)
2-والدین از کودکی فرزندان خودرا ترغیب به داشتن دوست میکنند وانانرا از همان اوان با مسایل زندگی مشترک آشنا میسازند هرگز فرزندان خودرا برای ازدواج دائم تشویق نمیکنند وانان نیازهای خودرا از طریق روابط آزاد برآورده میسازند یعنی ازدواج غیردائم ویا بزبان خودمان صیغه انقدر ادامه میدهند تا از این روابط بی نیاز شده وسرانجام با همسان مورد علاقه خود ازدواج میکنند (این حکایت ازدواجهای غربی است)
اینک مقایسه کنید کدام رفتار منطقی تر وبی خطر تر است؟
آیا ازدواج شرقی که بامید رهائی از فشار جنسی روی میدهد ؟وپس از چندی به هوسرانی در خارج از خانواده می انجامد؟
ویا اینکه ابتدا نیازهای جنسی در محیطی آزاد برآورده شده وزمانی ازدواج مطرح میگردد که طرفین دارای عقل وهوش شده وصلاحیت پدری ومادری را بدست میاورند؟
ویک نکته را هم متذکر شوم که هیچیک از موارد یادشده مخالف شرع اسلام نبوده ولذا ازاین بابت جای نگرانی نیست
شما قضاوت کنید
