بنام خدا
میدانیم که درنظامهای سکولار ومردمسالارغرب این سنت حسنه وجودارد وبمحض اینکه خطائی یا اشتباهی درزیر مجموعه یک مسوول رخ میدهد آن مسوول ابتدا ازمردم پوزش میطلبد وچنانچه مطلب مهم باشد بلافا صله استفغا میدهد .چرا که اگر دادگستری خطای اورا پی بگیرد قطعا در نتیجه حکم صادره اثر مثبتی میگذارد. اما چرا درجامعه ما چنین نیست؟ بنظر بنده دوعلت دارد یکی عقیدتی ودیگری عملی
یک: در نظام دینی که توسط پیامبر ویا امام پیگیری میشود چون آنان معصومند واز طرف پروردگار تحت محافظت قرار دارند اصولا خطا واشتباه از ناحیه آنان رخ نمیدهد ولذا عملا چنین پدیده ای پیش نمیاید اما اگر زیر مجموعه آنان خطا کنند بلافاصله با عقوبت سختی ازجانب معصوم روبرومیشوند . اینک در جوامع دینی که تحت رهبری روحانیت اداره میشود چنین اندیشه ای جا افتاده است که ظاهرا مسوولان هرگز خطا نمیکنند چون راه معصوم را دنبال میکنند وتحت حمایتندودر نتیجه نیازی به معذرت خواهی نیست.
دو:بعلت ضعف قوه قضائیه واشکالاتی که درعمل در دستگاههای نظارتی وجوددارد مسوولان خطاکار امیدوارند که نوبت آنان نخواهدرسید وعمرشان بسر میرسد ودیگر کسی پیگیر نیست پس چرا قبول معذرت نمایند ویا استعفا دهند . مسوولی که نگران قوه قضائیه نباشد هرگز از این سنت حسنه پیروی نمیکند.
ایندو عامل ریشه ای وعملی موجب شده است که مسوولان اولا خودرا خدمتگزار مردم ندانند وثانیا نگران عاقبت خود دردنیا نباشند وگاهی درقبال اشتباه کاریها طلبکارانه سخن گویند مانند آن نماینده ای که هربار سخن ازفساد دروزارت اطلاعات زمان دولت اصلاحات میشود از آن دفاع میکند ودیگری که بجای پوزش خواهی ازملت برای دادن بورسیه های غیر قانونی ادعا دارند که اگر سوابق 20 سال گذشته بررسی شود آنها طلبکار هم هستند .خوب چرا باید پوزش بخواهند مگر اینان نگران دادگستری کشورند ؟وقتی عملیات غارت بانکها درطول چندسال ادامه داشته وکسی بدان پی نبرده است شاید اینان نیز از همین معرکه بهره برند وکسی نفهمد.
بورسیه ها را از 20 سال پیش بررسی کنید، معلوم می شود ما طلب‌کاریم یا بدهکار
