سندروم پای بیقرار: احساس ناخوشایندي در ساق است. بیمار احساس میکند باید پایش را حرکت دهد و با حرکت آن بطور موقت احساس راحتی میکند. این احساس بد بیشتر در حین استراحت ایجاد شده و در ساعات پایانی روز بیشتر میشود. احساس ناخوشایندی که در سندروم پای بیقرار وجود دارد در بیماران متفاوت است و بصورت های زیر توصیف شده است * احساس خزیدن چیزی در پا * احساس برق گرفتگی * احساس درد دندان * جریان یافتن آب در ساق * خارش در استخوان های ساق * احساس ناراحتی در ساق وقتی این احساس ها شروع میشوند معمولا بصورت تناوبی و هر 60-10 ثانیه تکرار میگردند. بروز علائم سندورم پای بی قرار در ابتدای شب بیشتر است خصوصیات دیگر این احساس ناخوشایند در سندروم پای بیقرار عبارتست از * معمولا در موقع نشستن و یا دراز کشیدن شروع میشود. شروع آن بخصوص در زمان هایی است که فرد در یک مکان بسته مانند سینما نشسته است * معمولا در ابتدای خوابیدن بدتر شده و مانع خواب راحت بیمار میشود * معمولا با حرکت کردن، راه رفتن، ماساژ دادن و یا کشیدن پای مبتلا بهتر میشود. با این حال بعد از مدتی بیحرکتی علائم دوباره برمیگردد * معمولا هر دو پا را درگیر میکند و گاهی در دستها هم وجود دارد حدود 70 درصد مبتلایان به سندروم پای بیقرار در موقع خوابیدن دچار حرکات ناگهانی و بی اختیار پاها هستند. این حرکات ممکن است فرد را از خواب بیدار کند. گاهی اوقات این حرکات بی اختیار در هنگام بیداری و موقعی که فرد در حال استراحت است ایجاد میشود. مبتلایان به سندروم پای بی قرار اکثر اوقات احساس خستگی میکنند. این بیماری با شدت های متفاوتی در 10 درصد افراد جامعه وجود دارد. در هر سنی دیده میشود و در زنان شایعتر است. علت های سندروم پای بیقرار چیست علت سندروم پای بیقرار به درستی شناخته شده نیست. احتمال داده میشود علت آن اختلال در تعادل بعضی موارد شیمیایی در مغز بخصوص در مقدار دوپامین آن باشد. گاهی اوقات بیماری در حالات زیر دیده میشود * بیماری در 20 درصد زنان در زمان بارداری دیده میشود. علائم بیماری بعد از زایمان از بین میرود * کمبود آهن * مصرف بعضی داروها مانند داروهای ضد افسردگی، ضد حساسیت ضد فشار خون، فنی توئین و آنتی اسید * در نارسایی کلیوی، بیماری پارکینسون، دیابت و نارسایی غده تیروئید درمان سندروم پای بیقرار چگونه است وقتی بیماری زمینه ای وجود دارد ممکن است با درمان آن بتوان علائم بیمار را درمان کرد. در موارد دیگر اگر شدت علائم بیمار کم است نیازی به درمان نیست و به بیمار اطمینان خاطر داده میشود که بیماری جدی وجود ندارد. در موارد شدیدتر اقدامات زیر ممکن است کمک کننده باشند * پرت کردن حواس بیمار مانند خواندن یا نگاه کردن تلویزیون * خوابیدن و بیدار شدن هر شب در یک زمان معین بدون تغییر * اجتناب از خواب ظهر * ورزش منظم در طول روز * اجتناب از مصرف قهوه، چای و یا نوشابه های کولا دار و الکل و نمک و یا کاهش مصرف آنها * آرامش قبل از خواب مانند یک دوش گرم در مواردی که اقدامات ذکر شده مفید واقع نشوند پزشک ممکن است از داروهای شبیه دوپامین مانند pramipexole یا ropiniroleیا rotigotine استفاده کند. داروهای دیگری مانند carbamazepinn ، gabapentine ، Pregabaline ، داروهای ضد درد قوی و یا بنزودیازپین ها نیز ممکن است در درمان این بیماری بکار برده شوند.
