تاریخچه استفاده از طب سوزنی در کشور چین به دوران نوسنگی باز می‌گردد که در آن زمان از سنگ‌هایی نوک تیز به نام «بیان شی» استفاده می‌شد. سوزن‌های سنگی طب سوزنی مربوط به پنج هزار سال پیش توسط باستان‌شناسان در کشور چین کشف شده‌است. نخستین کتاب چینی که در آن در مورد طب سوزنی بحث شده‌است کتاب «طب داخلی کلاسیک امپراتور زرد» می‌باشد که در حدود ۲۳۰۰ سال پیش نوشته شده‌است. یان کتاب از انواع سوزن‌های فلزی، گذرگاه‌های انرژی در بدن و نقاط خاص بر روی آنها، انواع روش‌های فروکردن سوزن در بدن و انواع بیماری‌هایی که می‌توان با استفاده از طب سوزنی آنها را درمان نمود بحث نموده‌است.
طب سوزنی یکی از شاخه های اصلی طب سنتی چین TCM می باشد. گرایش های مختلفی از طب سوزنی در صده های اخیر شکل گرفته است، که به درمان بیماران با کار روی میکروسیستم ها میپردازند، از قبیل طب سوزنی گوش (اوریکولوتراپی)، طب سوزنی سر ( اسکالپ)، طب سوزنی دست و پا ( سوجوک) و ...
در برخی کتب غربی، مبدا طب سوزنی گوش به ایران ( و شخص ابن سینا) نسبت داده شده است که با سوزاندن نقطه ی مخصوصی در گوش درد سیاتیک را التیام میبخشیدند. در دهه های اخیر اروپاییان با تحقیق بر روی طب سوزنی گوش و پیشرفت این رشته توانستند بزرگترین کلینیک های اوریکولوتراپی را در فرانسه و آلمان راه اندازی کنند که بخش بزرگی ازین پیشرفت را مدیون دکتر نوگیر(نوژه) هستند.
طب سوزنی اسکالپ هم شامل 10 سبک مختلف است که اغلب چینی هستند و تنها یک سبک ژاپنی یاماموتو دراین بین طرفداران خاص خود را دارد، که در درمان بیماران مبتلا به سکته های مغزی و اختلالات ذهنی و ناتوانی های حرکتی بسیار کمک کننده هستند.
