حضرت (ع) بعد از خوردن غذا به پشت دراز می کشیدند و پای راست را روی پای چپ می انداختند. ایشان شام شب را لازم می دانستند ولی بر کم خوردنش تاکید می کردند و می فرمودند: «کسی که می خواهد تندرست بوده و بدنی لاغر و چابک داشته باشد از شام شبش کم کند.»
امام (ع) به شستن دست ها قبل و بعد از خوردن غذا بسیار اهمیت می دادند و می فرمودند که این کار نعمت را پایدار و همیشگی می کند.
حاضران نشسته بودند، خدمتکاران آب آوردند امام (ع) از حاضران خواستند که برای خوردن غذا دسته ایشان را بشویند. البته فرمودند که هر کس دست هایش تمیز است مانعی ندارد که نشوید. یکی از حاضران دستش کثیف بود ولی نمی خواست آنها را بشوید.
امام (ع) به او فرمودند: «دست هایت را بشوی شستن اول برای ما است و شستن دوم برای خودت. اگر خواستی شستن دوم را ترک کن.»
مقصود ایشان این بود که شستن دست ها پیش از غذا در خوراک دسته جمعی (که همگی با دست از یک ظرف غذا می خوردند) به سود همه است اما شستن پس از غذا فقط برای خود فرد مفید است. اگر کسی نمی خواهد بهداشت فردی را رعایت کند حق ندارد به دیگران آسیب برساند.
امام رضا (ع) از جدشان پیامبر خدا (ص) روایت می کردند که بهترین خوراکی دنیا و آخرت گوشت است و پس از آن برنج و آب هم از بهترین خوردنی و نوشیدنی دنیا و آخرت است با این حال حضرت (ع) نوشیدن آب را بین غذا خوش نمی داشتند. امام (ع) بر این باور بودند که هر کس می خواهد معده اش او را آزار ندهد میان غذا خوردن آب ننوشد تا از غذا خوردن دست بکشد زیرا کسی که چنین کند رطوبت در بدنش می نشیند و معده اش ضعیف می شود و رگ ها نمی توانند نیروی موجود در غذا را بگیرند و اگر پی در پی آب به معده ریخته شود، معده گشاد می گردد.
ایشان می فرمودند بر شما باد به روغن زیتون زیرا معده را پاک و اعصاب را تقویت می کند و بیماری فرسوده کننده را از بین می برد اخلاق را نیکو می کند و به روح آرامش می دهد و اندوه و غم را می زداید. از میان میوه ها نیز انار بخورید زیار هر حبه ای از انار که وارد معده شود قلب را صفا و نور می بخشد و البته هیچ چیز نزد خداوند منفورتر و مکروه تر از پرخوری نیست.
