مرکز مشترک خشونت و محبت در مغز ما!!!
دانشمندان در يك تحقيق عجيب و جالب دريافتند كه مدارهاي مغزي احساس همدردي و پرخاشگري مشابه هستند.محققان تاكيد دارند: همه ما مي دانيم كه تشويق به همدردي تاثير بازدارنده روي خشونت دارد، اما اين تاثير ممكن است فقط يك واكنش اجتماعي نباشد، بلكه ناشي از يك عملكرد بيولوژيك باشد، به طوري كه تحريك اين مدارهاي عصبي در يك جهت، فعاليت آنها را در سوي ديگر كاهش مي‌دهد.
پیشرفت‌ها در درک شیمی و ژنتیک مغز دانشمندان را امیدوار کرده است که ممکن است بتوانند رفتار خشونت‌آمیزرا مهار کنند تا از تراژدی‌هایی مانند کشتار دانشگاه ویرجینیا جلوگیری شود.
اوئيس سويا آلبيول، پژوهشگر اين مطالعه مي‌گويد: بشر كه به دليل اقدام به قتل‌هاي زنجيره‌اي،نسل كشي و بسياري ديگر از جنايات به عنوان يكي از خشن‌ترين مخلوفات دنيا در نظر گرفته مي‌شود، ظاهرا همچنين نوع دوست‌ترين موجود روي كره زمين است كه درست از اين نظر مثل دو روي سكه است.
محقق دانشگاه والنسيا اسپانيا خاطرنشان كرد: قشر مخ در منطقه پيشاني و گيجگاهي بخش‌هايي از مغز هستند كه به شيوه‌اي شگفت انگيز با بخش‌هاي ديگري از مغز كه با خشونت و پرخاشگري در ارتباط هستند، تقاطع پيدا مي‌كنند.
در نتيجه اين گروه از محققان معتقدند كه مدارهاي مغزي هم مربوط به نوع دوستي و احساس همدردي و هم مربوط به خشونت مي‌تواند به طور نسبي يكسان و مشابه باشند.
آلبيول كه سرپرستي اين تحقيق را بر عهده داشته چنين نتيجه گيري مي‌كند كه اين قسمت‌هاي مغز يك نقش بنيادي در تمام شرايط و موقعيت‌هاي بروز احساس همدردي، ايفا مي‌كنند.
به گزارش خبرگزاری فرانسه دکتر آلن سیگل، متخصص علوم اعصاب و پژوهشگر دانشگاه پزشکی نیوجرسی می‌گوید: " به نظر من تردیدی وجود ندارد که اگر ما مغز قاتل ویرجینیا بررسی می‌کردیم، در آن ناهنجاری‌هایی پیدا می‌کردیم."
سیگل می‌افزاید: "اگر او دریک محیط بیمارستانی به طور صحیحی درمان می شد، شاید می‌توانستیم از این واقعه جلوگیری کنیم."
به گفته سگال پژوهش‌های بالینی و نیز آزمایش‌های حیوانی به خصوص در گربه‌ها در طول 40 سال گذشته نشان داده است که مناطقی در مغز با پرخاشگری و خشونت ارتباط دارد.
متخصصان علوم اعصاب می‌گویند به نظر می‌رسد بخش جلویی مغز، قشر پیش‌پیشانی که شامل دستگاه لیمبیک هم می‌شود، نقش مهمی در بروز رفتار خشونتآمیز دارد.
سگال می‌گوید چارلز ویتمن قاتلی که 16 نفر را در دانشگاه تگزاس در دهه 1960 با تیراندازی کشت، دارای توموری در قطعه گیجگاهی در ناحیه دستگاه لیمبیک مغز بود
رابطه میان قشر پیش‌پیشانی و خشونت ابتدا در سال 1848 کشف شد، هنگامی که یک کارگر راه‌‌آهن، فینیس گیج، در جریان یک انفجار به علت فرورفتن یک میله آهنی به جمجمه‌اش در بخش جلویی مغزش دچار اسیب شد.
بر اساس مقاله‌ای که در نشریه Neuroscience منتشر شده است، یک بررسی اخیر نشان می‌دهدکه کودکان دچار صدمه به قشر پیش‌پیشانی قبل از سن هفت سالگی رفتار غیرطبیعی از خود نشان می‌دهند که با ناتوانی در مهار ناکامی، خشم و پرخاشگری مشخص می شود.
عصب‌شناسان معتقدند که ناحیه جلویی مغز پرخاشگری و تکانه‌های خشونتآمیز را تنظیم و کنترل می کند.
پژوهشگران در این مقاله نشریه Neuroscience می‌نویسند، تصویربرداری از مغز 41 قاتل شواهدی را نشان داده است که قشر پیش‌پیشانی و نیز برخی از نواحی عمیق‌تر مغز از جمله بادامک (آمیگدال) به طور غیرطبیعی عمل می‌کنند.
کلاوس میژک، متخصص علوم اعصاب از دانشگاه تافتز می‌گوید، در مورد قاتل دانشگاه ویرجینیا یک معاینه پزشکی همچنین باید بررسی می کرد که آیا او دچار نقصان در سیستم سروتونینی در مغز هست یا نه.
سروتونین یک ناقل عصبی است در دستگاه عصبی مرکزی است و مقادیر کم آن با اختلالات شدیدی از جمله افسردگی همراهی دارد.
میژک می گوید: "سروتونین مغز ماده ناقلی است که در مورد بروز رفتار خشونتآمیز و پرخاشگری بیش از هر ناقل دیگری مورد بررسی قرار گرفته است."
دکتر سیگل می‌گوید ثابت شده است که شماری از داروها از جمله فلوکستین (پروزاک) و لیتیوم با جبران نقصان سروتونین در کنترل تکانه‌های خشونتآمیز موثرند.
