تهديد، لجبازي كودك را تشدید می کند
لجبازي كودك مي تواند بخشي از تكامل شخصيتي كودك باشد و والدين بايد بسيار سنجيده رفتار كرده و با او همدلي كنند.
لجبازي در كودكان معمولا از سن يك سالگي آغاز مي شود و حتي مي تواند با رفتارهاي نادرست اطرافيان در كودك نهادينه شود و در بزرگسالي هم اين رفتار را در آن فرد مشاهده كنيم بنابراين لجبازي در كودك مي تواند بخشي از تكامل شخصيتي او باشد و والدين بايد بسيار سنجيده رفتار كنند و به شكل گيري «خود» در كودك كمك كنيم.
كودكان براي پيدا كردن خود و جايگاهشان و گاهي به دليل اينكه مي خواهند خودشان را به اطرافيان ثابت كنند لجبازي مي كنند و يكي از اساسي ترين مشكلات اين است كه والدين در اين شرايط خودشان هم داخل بازي لجبازي كودكان مي شود و آنها هم به نوعي به لجبازي با آنها مي پردازند.
بهترين اقدام والدين در اين لحظه مي تواند اين باشد كه دلگير نشوند و سعي كنند به صورت امري و دستوري با كودك صحبت نكنند بلكه با او همدلي كرده و كمك كنند تا قدرت تصميم گيري در كودك تقويت شود.
همچنين والدين بايد سعي كنند تا مطالب را به صورت انتخابي براي كودك بيان كنند به طور مثال به او مي گويند «الان مي خواهي غذا بخوري؟» و نبايد مستقيما به او امر كنيم «بيا غذا بخور» بلكه او را در جايگاه يك تصميم گيري قرار دهيد و با اين روش كودك نسبت به مسائلي كه اجتناب كرده و نسبت به آن لجبازي مي كند، اين در حالي است كه بعد از استفاده اين روش مي توان اظهار تمايل به آن كار را در كودك مشاهده كرد.
بدترين كار در تشديد لجبازي كودك را تهديد كردن او دانست بايستي نسبت به كار اشتباه كودك از تهديد سريع و مستقيم پرهيز كرد بلكه بتدريج او را نسبت به كاري كه بايد انجام دهد آماده كرد.
فراموش نكنيم كه قواعدي كه تعيين مي شود بايد قابل درك براي كودك بوده و شفاف و روشن باشد. همچنين بايد همدلي خود با كودك را به او هم بگوييم به طوري كه بداند ما مي دانيم كه او اين برنامه يا اين كار را دوست دارد ولي به نفع اوست تا كار ديگر يا برنامه ديگري را دنبال كند.
