ترشحات واژن یک ماده مایع یا نیمه جامد است که از سوراخ واژن جریان دارد. بسیاری از زنان تا حدی دارای ترشحات واژن هستند و مقدار کمی از ترشحات واژن، بازتابی از فرایند پاک کننده طبیعی بدن است. مقدار و نوع ترشحات واژن نیز در میان زنان و با چرخه قاعدگی زن متفاوت است. تغییر در ترشحات واژن مانند ( بو یا رنگ غیر طبیعی ) و یا وجود ترشحات واژن همراه با سوزش و یا دیگر علائم ناراحت کننده، می تواند نشانه یک عفونت باشد.
مهم این است که هر زمان شما یک تغییر در خصوصیات ( رنگ، بو، قوام )، میزان ترشحات واژن و یا اگر شما علائم دیگری مانند درد، سوزش و یا خارش ناحیه واژن داشتید به دنبال مراقبت های پزشکی است.
علت ترشحات واژن چیست؟
دیواره های واژن و گردن رحم حاوی غددی است که مقدار کمی از مایع برای کمک به حفظ تمیزی مهبل ( واژن ) تولید می کند این ترشحات طبیعی واژن معمولا روشن یا سفید شیری رنگ و بدون بو هستند.
تعدادی از عفونت های مختلف می تواند در مقدار، قوام رنگ یا بوی ترشحات مهبلی تغییر ایجاد کنند که عبارتند از:
واژینوز باکتریال یک بیماری است که توسط عدم تعادل در رشد باکتریهایی که به طور طبیعی در واژن هستند ایجاد می شود. دلیل این عدم تعادل در رشد باکتری ها دقیقاً مشخص نیست این وضعیت قبلا به عنوان گاردنرلا واژینیت شناخته شده بود.
عفونت تریکوموناس، توسط یک انگل تک سلولی موسوم به تریکوموناس واژینالیس است. عفونت از طریق تماس جنسی منتقل می شود.
سوزاک بیماری های مقاربتی ( STD ) ناشی از عفونت با باکتری شناخته شده نایسریا گونوره است.
کلامیدیا یکی دیگر از عفونت های جنسی منتقل شده به علت باکتری کلامیدیا است. اگر چه زنان آلوده ممکن است نشانه ای نداشته باشند ولی ممکن است ترشحات واژن داشته باشند.
عفونت قارچی ( کاندیدیازیس ) زمانی که رشد بیش از حد مخمر در واژن وجود دارد رخ می دهد و اغلب به علت استفاده از آنتی بیوتیک و یا عوامل دیگر که تعادل طبیعی باکتریها در ناحیه واژن را به هم بزند ایجاد می شود.
در حالی که تریکوموناس، سوزاک و کلامیدیا نمونه هایی از بیماری های انتقالی جنسی ( STDs بیماریهای مقاربتی ) هستند واژینوز باکتریال و عفونت قارچی بیماریهای مقاربتی در نظر گرفته نمی شود.
خونریزی واژینال با ترشحات واژن تفاوت دارد عفونت های ذکر شده در بالا علل ترشحات غیر طبیعی واژن بدون حضور خونریزی واژینال هستند.
علائم ترشحات واژن در زنان
ترشحات واژن ممکن است در محدوده رنگی از روشن به خاکستری، زرد، سبز و یا شیری رنگ، سفید و ممکن است بوی نامطبوع داشته باشد. علائم و خصوصیات ترشحات واژن به شرایط خاص و علت ترشحات بستگی دارد.
همه زنان مبتلا به واژینوز باکتریال دارای علائم نیستند ولی واژینوز باکتریال به طور معمول تولید ترشحات نازک به رنگ خاکستری مایل به سفید می کند. که معمولا با بوی ماهی همراه است.
عفونت تریکوموناس، ترشحات زرد متمایل به سبز پر از کف با بوی قوی تولید می کند. و سبب ناراحتی در طول مقاربت و ادرار کردن می شود همچنین سبب تحریک و خارش ناحیه تناسلی زنان می شود.
سوزاک در 50 درصد از زنان آلوده ممکن است علائمی تولید نکند، اما همچنین می تواند سوزش هنگام ادرار کردن و یا ادرار کردن مکرر، ترشحات واژینال زرد رنگ، قرمزی و تورم ناحیه تناسلی و سوزش یا خارش ناحیه واژن شود.
مانند سوزاک، عفونت کلامیدیا ممکن است در بسیاری از زنان علائمی تولید نکند. برخی دیگر ممکن است اگر مجرای خروجی مثانه درگیر باشد تجربه افزایش ترشحات واژن و همچنین نشانه های عفونت ادراری را داشته باشند.
عفونت قارچی واژن معمولا با ترشحات سفید ضخیم که ممکن است بافت پنیری داشته باشد همراه است. این ترشحات به طور کلی بی بو است. دیگر نشانه ها مانند سوزش، درد و درد هنگام ادرار کردن یا مقاربت جنسی می باشد.
درمان ترشحات واژن
درمان ترشحات واژن وابسته به علت دقیق آن است. اهداف درمان باید شامل هر دو بهبود علائم و ریشه کن کردن عفونت باشد.
جدیدترین درمان های پزشکی ترشحات واژن
داروها به صورت خوراکی، تزریقی و موضعی ( قرص یا کرم واژینال ) برای درمان علل مختلفی از ترشحات واژن، بسته به نوع عفونت استفاده می شود.
تعدادی از داروها ممکن است در درمان واژینوز باکتریایی، از جمله مترونیدازول ( Flagyl )، تینیدازول (Tindamax) و کرم کلیندامایسین ( Cleocin ) باشد این داروها همچنین در درمان عفونت تریکومونایی موثر است.
تریکوموناس با مترونیدازول (Flagyl ) و یا تینیدازول ( Tindamax ) درمان می شود که از راه دهان در دوز واحد داده می شود. مهم این است که برای جلوگیری از عفونت مجدد شرکای جنسی در همان زمان درمان شوند.
در گذشته، پنی سیلین داروی انتخابی برای درمان سوزاک بدون عارضه بود. با این حال، گونه های جدیدی از سوزاک به آنتی بیوتیک های مختلف، از جمله پنی سیلین مقاوم شده اند و در نتیجه درمان سخت تر شده است. سوزاک ممکن است با تزریق سفتریاکسون (Rocephin ) به صورت داخل عضلانی یا با سفیکسیم خوراکی ( Suprax ) درمان شود. آنتی بیوتیک های دیگر نیز ممکن است مورد استفاده قرار گیرد.
کلامیدیا معمولا با آزیترومایسین خوراکی (Zithromax با Zmax ) و یا داکسی سایکیلین ( Vibramycin، Oracea، Adoxa، Atridox و غیره ) درمان می شود.
عفونت قارچی واژن را می توان با کرم های موضعی مانند بوتوکونازول ( Gynazole 1)، کلوتریمازول ( Lotrimin)، میکونازول (Monistat 3 ، Monistat 5، Monistat 7، M-Zole Dual Pack، Micon 7 )، و تریکونازول ( Terazol 3، Terazol 7)، نیستاتین ( Mycostatin, bio-Statin, Nilstat) درمان کرد. این داروها به صورت قرص های داخل واژن نیز وجود دارد. داروهای خوراکی مانند فلوکونازول نیز می تواند در صورت لزوم مورد استفاده قرار گیرد.
مراقبت از خود در خانه
عفونت مخمر ممکن است در اثر استفاده بیش از حد از داروها باشد اما سایر علل ترشحات واژن نیاز به تجویز دارو دارند و مهم است که مقدار داروی توصیه شده توسط پزشک به طور کامل مصرف شود حتی اگر علائم بهبود یابد. برخی روش های پزشکی جایگزین، توصیه به دوش واژینال در درمان برخی از علل ترشحات واژن دارد. با این حال، دوش واژینال توسط بسیاری از پزشکان توصیه نمی شود. بدن به خودی خود به طور طبیعی در حال پاکسازی کانال واژن می باشد و دوش واژینال می تواند مزاحم محیط زیست طبیعی مهبل ( واژن ) شده و به طور بالقوه منجر به التهاب و حتی بدتر شدن علائم بیماری شود. کالج آمریکایی متخصصان زنان و زایمان و بیشتر پزشکان توصیه می کنند که زنان از دوش واژینال اجتناب کنند مگر اینکه به طور خاص توسط یک دکتر تجویز شود
