پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا موفق به ساخت قطره‌ای حاوی نانوذرات برای درمان برخی اختلالات چشمی شدند. معمولاً برای درمان اختلالات بینایی، دارو به درون چشم تزریق می‌شود که برای بیمار بسیار دردناک و ناخوشایند است. پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا موفق به ساخت قطره‌ای شدند که با آن می‌توان اختلالات چشم را درمان کرد؛ با این کار دیگر نیازی به فرآیند گرانقیمت و دردناک تزریق نیست. این روش درمان احتمالاً بتواند به میلیون‌ها نفر در سراسر جهان که از مشکلات ناشی از کهولت سن (AMD) و دیگر اختلالات بینایی رنج می‌برند، کمک کند. معمولاً از هر 5 نفر که به سن 75 سالگی می‌رسند یک نفر دچار AMD است. نتایج این پژوهش می‌تواند برای بیماران و پزشکان بسیار جالب توجه باشد؛ به خصوص این که تعداد این بیماران و تقاضا برای تزریق دارو به چشم پیوسته در حال افزایش است.
این گروه تحقیقاتی این یافته‌های خود را روی حیوانات آزمایشگاهی آزمایش کردند و نتایج آن را در نشریه Small به چاپ رساندند. در این مقاله، جزئیات مربوط به وارد کردن دارو به درون نانوذرات و مکانیسم رسیدن این نانوساختار به پشت چشم ارائه شده است. فرانچسکا کوردیرو، از موسسه چشم دانشگاه کالیفرنیا می‌گوید: «ساخت قطره‌های چشم که می‌تواند با ایمنی بالا مشکل بیمار را حل کند، یک گلوله جادویی محسوب می‌شود. درمان فعلی که مبتنی بر تزریق دارو به چشم است برای بیماران بسیار دشوار است و در برخی موارد اثری روی بیماران ندارد که در این موارد تزریق باید تکرار شود.
در حال حاضر بیماران زیادی نیاز به تکرار تزریق دارند و تقاضا برای آن نیز افزایش می‌یابد. یکی از عوارض جانبی تزریق به چشم، خطر ابتلا به عفونت و خونریزی است. در آمریکا بیش از یک میلیون تزریق چشمی در سال 2010 انجام شده است. این گروه تحقیقاتی فرمولاسیون جدیدی برای قطره چشمی ارائه کردند که در آن از آوستین بعنوان داروی حامل استفاده شده است. البته از نقطه نظر تئوری امکان استفاده از مولکول‌های کوچکتر نظیر لوسنتیس نیز وجود دارد، لوسنتیس دارویی رایج برای درمان AMD است که ابعادی کوچکتر از آوستین دارد. از آنجایی که ابعاد لوسنتیس کوچک است، می‌تواند از طریق این روش به صورت اثربخش‌تری روی بیمار تأثیر گذارد.
