توانایی تشخیص‌دادن چهره‌ها یک مهارت انسانی شاخص است که جدای از توانایی کلی برای تشخیص اشیاء بوده و می‌توان آن را به ارث برد.
در مطالعه‌ای جدید، کری شوفیلد و نیکلاس شاکشفت از دانشگاه کینگز کالج لندن از هزار جفت دوقلو که بین سال‌های 1994 و 1996 متولد شده بودند، خواستند به مجموعه‌ای از آزمون‌های روانشناختی پاسخ گویند.
این امر توانایی آن‌ها در تشخیص‌دادن اجسام (دراینجا خودروها) و همچنین توانایی‌شان در تشخیص چهره‌ها را اندازه‌گیری می‌کرد.
شرکت‌کنندگان همچنین معیار جدیدی را برای تعیین بهره هوشی (توانایی آن‌ها در تشخیص عواطف از چهره‌ها و رفتارها) تکمیل کردند. این معیار و بررسی تشخیص چهره و شی توانایی دوقلوها در تشخیص عاطفه در چهره‌ها را از زبان بدنی و صدا بررسی می‌کرد.
بر اساس نتایج بدست آمده از این تحلیل، توانایی ویژه تشخیص‌دادن چهره‌ها جدای از توانایی تشخیص اشیا در حالت کلی است. این بررسی همچنین نشان داد افرادی که در تشخیص چهره‌ها عملکرد مناسبی داشتند، دارای هوش اجتماعی بهتری بودند و این که هیچ ارتباطی بین عملکرد خوب در تشخیص خودروها و هوش اجتماعی وجود نداشت.
با مقایسه دوقلوهای همسان (که در تمامی ژن‌ها شریک‌اند) و دوقلوهای ناهمسان (که به طور متوسط نیمی از ژن‌هایشان یکسان است)، محققان قادر به تعیین این موضوع شدند که به چه میزان توانایی تشخیص چهره‌ها به ارث برده می‌شود.
شوفیلد در این باره گفت: تحلیل ما نشان می‌دهد توانایی پردازش چهره حدود 60 درصد موروثی است، این در حالی است که توانایی تشخیص اشیا حدود 65 درصد است.
جزئیات این مطالعه در نشست سالانه انجمن روانشناسی بریتانیا در بیرمنگهام ارائه شد.
