هروئین چیست ؟
هروئین یكی از مشتقات نیمه مصنوعی مرفین است . هروئین خالص پودری بسیار نرم و سفید رنگ است، اما هروئینی كه معمولاً توسط فروشندگان این ماده عرضه میشود ناخالصی بسیار زیادی دارد (شیرخشك، پودر بیكربنات) ، از مخلوط كردن با مواد مختلف به دست می آید و رنگ آن كرم مایل به قهوه ای است.
هـــروئین را معمولاً در تكه های پلاستیك با شكل مخروطی بسته بندی می كنند و سر آن را با آتش میبن د ند. در این حالت آب در آن نفوذ نمی كند و در مواقع خطر میتوانند آنرا ببلعند و پس از دفع از آن استفاده كنند.
راههای مصرف :
تدخین : این روش معمولاً از سایر روشهای مصرف هروئین شایعتر است . در این روش، هروئین را روی زرورق (معمولاُ زرورق پاكت سیگار) می ریزند و از زیر آن را با تكه ای مقوا یا دستمال كاغذی كــــه آتش زده شده باشد كمی حرارت می دهند و دود حاصل را بلافاصله بوسیله یك لوله وارد ریه ها می كنند. وجود تكه های دستمال كاغذی یا تكه های مقوای نیم سوخته و یا زرورقی كه رویه آلومینومی آن سیاه شده باشد میتواند علامت مصرف تدخینی هروئین باشد.
انفیه : در این روش پودر هروئین را مستقیماً بوسیله اسكناس لوله شده به داخل بینی می‌كشند.
تزریق : در این روش هروئین را با آب لیمو، جوهرلیمو یا قرص ویتامین C در قاشق حل میكنند و كمی حرارت می دهند. سپس محتویات قاشق را از فیلتر سیگار با پنبه می گذرانند و به د ر ون سرنگ كشیده و به وریدها ی دست و پا یا سایر نقاط بدن تزریق می كنند.
آثار مصرف:
آثار جانبی: كاهش ضربان قلب، كاهش تن ف س، كم كردن حركات دوده و مهار رفلكس سرفه ، احساس گرما. به دنبال اولین مصرف معمولاً تهوع، استفراغ و خارش پیش می آید. یكی از ویژگیهای مصرف كنندگان ، مردمك های بسیار ریز (مردمك ته سنجاقی ) است .
آثار روانی :گیجی و احساس سر خوشی كه به دنبال آن افسردگی بارز میشود. به دنبال مصرف مرتب ت ح مل پیش می آید یعنی هر بار میزان ماده بیشتری ب رای رسیدن به علائم دلخواه نیاز میشود.
علائم ترك :
مردمك های گشاد، سیخ شدن موهای بدن، آبریزش از بینی و اشكریزش، عطسه، خمیازهای طولانی ، تعریق، تهوع، استفراغ، اسهال، درد در عضلات، مفاصل و استخوانها، بی قراری، اضطراب، بی خوابی، تحریك پذیری .
چگونه كمك كنیم ؟
به منظور درمان باید ارزیابی صحیحی از میزان، تناوب، چگونگی استفاده هروئین را در اختیارداشت. مشاهده علائم مصرف هروئین چه به صورت علائم جسمی، یا علائم ترك و یا سنجش ماده در ادرار میتواند دلیلی بر مصرف این ماده باشد. در مراحل ابتدای مصرف میشود درمان را به روی ترك متمركز كرد و از برنامه های سم زدائی سود برد. باید به مصرف كننده اطمینان داد كه حداكثر علائم ترك در روز دوم و سوم بوده و معمولاُ در عرض 14-10 روز عمده علائم رفع میشود. استراحت كردن، حمام داغ، خوردن مایعات و غذا ی كافی به تحمل علائم ترك كمك می كند. كمك های روان درمانی و مشاوره پس از ترك نیز به تداوم ترك كمك می كند. البته در شرایط ی که چندبار سابقه ترک ناموفق وجود داشته باشد و یا مصرف بسیار شدید و یا تزریقی بوده و یا به هر علت دیگری امکان ترک وجود نداشته باشد، بهتر است از درمان های جایگزین استفاده كر د، بدین معنا که فرد را روی مواد افیونی صنعتی مثل متادون یا بوپرنورفین خوراکی قرار داد . این درمان سالها و گاهی برای تمامی طول عمر بیمار ادامه خواهد یافت.
